Cognitie (21)

Ik heb cognitie altijd een mooi woord gevonden. Het heeft te maken met kennis en weten. En voor het onthouden van dingen. Voor alles wat met je denken te maken heeft. MS en cognitie, dat gaat niet altijd goed samen, weet ik uit ervaring.

Helemaal lastig (of is het grappig?) is het dat ik als journalist mijn geld verdien met denken en met praten. Dat heeft dus alles met cognitie te maken. Maar dat gaat prima. Voordat ik iemand interview, wil ik eerst meer te weten komen over het onderwerp. Dat is zeg maar het denkwerk. Daarna schrijf ik de vragen op die ik ga stellen. Dan interview ik iemand en dat gaat goed. Misschien omdat ik dit graag doe? Of omdat ik het al jaren doe?

Privé gaat het cognitief ook goed, maar soms heb ik wel trucjes nodig om dingen te onthouden.

Eentje is het volgende: als ik praat met mensen die ik goed ken, praat ik er tegenwoordig vaak doorheen. Anders vergeet ik later wat ik wilde zeggen. Ik heb twee keer per week fysiotherapie. Daarna ga ik vaak iets drinken met mijn moeder. We vinden het leuk elkaar te vertellen wat wij meemaken. Ik weet dat ik de laatste tijd vaak door de gesprekken heen praat. Mijn moeder vindt dat niet erg, want ze weet waarom ik dat doe.

Als ik mensen spreek voor mijn werk, doe ik dat natuurlijk niet. Dat zou niet netjes zijn.

Een ander trucje zijn post-its. Die gebruik ik om iets op te schrijven. Ik ben een liefhebber van die kleine, gele papiertjes, die je ergens op kunt plakken. Ze zijn handig. Bijvoorbeeld als ik iets wil bestellen bij de groenteboer of iets van de bakker wil hebben. Er plakken post-its in mijn agenda, op mijn bank en naast mijn bed.

Wat staat er bijvoorbeeld vandaag op mijn post-it? Sap en chocolade. Sap, omdat ik dat ‘s ochtends altijd bij mijn ontbijt wil drinken, en chocolade voor als er mensen op bezoek komen. Ik heb namelijk helemaal niets zoets in huis (ik ben geen zoetekauw) en het is toch wel leuk om chocolade te geven, als er mensen langs komen. En ik vind het ook wel lekker. Af en toe neem ik een stukje. Niet te vaak, want ik ben niet zo’n snoeper.

Gelukkig loopt mijn leven niet in de soep, omdat ik niet alles kan onthouden. Helemaal niet. Het is trouwens ook niet zo dat ik normale dingen op moet schrijven. Ik weet heus wel dat ik eerst mijn tanden moet poetsen en dan moet ontbijten. Soms zijn er trouwens mensen die het andersom doen. MS of niet.

Ik vraag me wel af: misschien wil ik teveel. Denk ik te snel. Praat ik teveel. En past dat niet bij MS? Ik heb het mijn omgeving gevraagd. Het antwoord was dat het goed is om dingen te willen, ondanks mijn MS. Mee eens: als het kan (het ligt natuurlijk aan hoe ziek je bent), dan moet je je dromen volgen en doen wat je wilt. Er zijn genoeg gezonde mensen die dat niet eens doen. Jammer.