MS en kou (20)

Ik ben een koukleum. Ik heb het vaker te koud dan te warm. Dat is altijd zo geweest, maar dat is niet erg. Ik kan me warm aankleden. En het is natuurlijk niet zo dat ik in de zomer een muts op heb. Zo erg is het niet.

Door de MS is daaraan weinig veranderd. Mijn benen en voeten zijn mijn zwakkere plekken. Daar wil ik dan wel aandacht aan geven.

Ik geef een voorbeeld. Ik ga regelmatig naar de pedicure. Ze heet Ineke en ze verzorgt mijn voeten. Ineke knipt de nagels van mijn voeten en vijlt ze. Daar kan ik zelf moeilijk bij. Ik vind het bovendien heerlijk om verwend te worden. Ik laat daarom ook altijd mijn voeten masseren. Dat is puur genieten. Ineke gebruikt warme was waarmee ze mijn voeten minutenlang masseert. Mijn voeten worden daardoor ook lekker warm en op de achtergrond draait een rustgevend muziekje. Heerlijk vind ik dat.

Jarenlang ging ik met veel plezier naar een masseuse die mijn hele lichaam masseerde. Dus van teen tot kruin. Vooral de massage van mijn hoofd vond ik heerlijk. Maar ik ben met massages gestopt omdat ik op het laatst weinig gevoel in mijn benen had. Dat was heel jammer want ik kwam daar heel graag. Ik weet nog hoe blij ik was dat ik bij Ineke toch weer gevoel in mijn voeten had.

En dan die kou. Zoals ik al zei, dat is niet erg en er is wat aan te doen. De oplossing voor mij is een kruikje, waarin ik kokend water doe. Daar slaap ik mee. Eerst leg ik het kruikje in bed tegen mijn voeten aan. Die worden dan lekker warm. Zelfs in de zomer slaap ik met een kruikje. Ook als het heel warm buiten is. Zelfs bij 25 graden! Mijn lichaam kan dan wel warm zijn, maar mijn voeten zijn ook bij die hoge temperatuur koud. Dat vind ik best vreemd.

Mijn benen en mijn voeten zijn dus minder, maar ze horen nu eenmaal bij mij. Mijn armen en benen doen niet wat ik wil, ze voelen niet zo prettig, bewegen niet goed als ik loop en ik val regelmatig. Dat is niet leuk. Maar toch wil ik ze verwennen, want ik denk dat je juist lief moet zijn voor die delen van het lichaam die het niet meer goed doen…

Ik zie dat een beetje als lief zijn voor een zwerfhondje of -katje dat zwak is en hulp nodig heeft. Daar moet je voor zorgen en extra aandacht aan geven. Zo’n beestje vindt het ook fijn als je wat water of een aaitje geeft… Daar knapt die van op. Ik hoop dat mijn benen er ook iets van opknappen. Een klein beetje zou al fijn zijn.